آشنایی با ژانرهای شخصیتی آدم ها به زبان طنز
امروز قصد داریم به زبان طنز، به انواع کاراکترهای شخصیتی بپردازیم
موارد ذکر شده فقط جنبه طنز دارد و هرگونه برداشت و به خودگیری ها به ما ربطی ندارد! شایدم خیلی از همین ژانرها به خود ما هم مربوط شود که به شما ربطی ندارد…!
.
.
ژانر این عاشقان تکنولوژی که روزی سه ساعت درباره برتری اَپل یا اندروید با هم مناظره میکنن
بعد عایدشون از این همه شعر!
نهایتاً یه دست Fruit Ninja ی شرطی هستش
.
.
ژانر اینایی که برای صمیمیت بیشتر به اونی که دوستش دارن،
میگن هاپو یا قورباغه یا جوجو یا هر جونور دیگهای
.
.
ژانر اینایی که هنوز دو هفته نیست که از ایران رفتن،
بعد وقتی ازشون یه سوال میکنی، تاریخ رو به میلادی میگن:
- کی برمیگردی الی؟
- مممممممممممم. فکر کنم یا جولای یا آگِست هانی!
.
.
اینایی که خیلی سعی میکنن دختر کوچولوشون لیدی بار بیاد
.
.
اونایی که اعتماد به سقف زیاد دارن تو هر چیزی، آخر کار هم آفتابه لازم میشن
.
.
اینایی که میخوان فندک زیپو و سیگار دانهیل توی عکسشون جلوهنمایی کنه
.
.
این بوتیک دارا که از “یه تن بزن” به عنوان اسم رمز
جهت قالب کردنِ اجناس به مشتری استفاده میکنن.
.
.
این فارغ التحصیلهای رشتهی کامپیوتر از دانشگاههای خفن
که بعد فارغ التحصیلی، به مقام “نصاب ویندوز سِون” و “ساقی مودم وایرلس”
تو فک و فامیل و در و همساده نائل میان.
البته “گلچین شاد ایرانی” هم گاه و بیگاه رایت میکنن.
.
.
اینا که میرن 7 میلیون پول لپتاپ میدن
بعد نهایت استفادهشون از دستگاه مزبور عوض کردن پروفایل پیکچر و
باز کردنِ یاهو مسنجر هستش.
.
.
اینایی که واسه آهنگ جدید “آرمین دو ای اف ام دبلیو ایکس” لحظه شماری میکنن
.
.
اینایی که هرکاری میگی کردهن ، الکشون رو هم آویختهن
.
.
اینایی که یهو سر درد دلشون وا میشه
تهش میگن فراموش کن چی گفتم و اینا
.
.
اینایی که برای هر اتفاقی یه جملهی قصار از یکی از بزرگان میتپونن
.
.
اینایی که همیشه اعلام میکنن از بس مزاحم دارن تو فکر خریدن حلقهن
.
.
اینایی که واسه هر اتفاقی یه دیالوگ چالهروغنی
از فیلمهای مسعود کیمیایی میریزن بیرون
.
.
اینایی که توی هواپیما، بستهی غذا رو میذارن توی پاکت تهوع که با خودشون ببرن
.
.
اینایی که تا نامزد میکنن، عکس پروفایلشون دو نفره میشه.
.
.
ژانر همین ژاکلین جون که تا دیروز اسمش سکینه بوده
.
.
ژانر اینایی که از قابلیت های گوشی شون هی تعریف می کنن
.
.
ژانر اینا که انگار مجبورن هر وقت میبیننت یه زِری راجع به تغییر وزنت بزنن.
.
.
اونایی که سیصد بار فال میگیرن تا یکیش خوب در بیاد ذوق کنن
.
.
ژانر این پسرایی که کت شلوار براق می پوشن
.
.
اینایی که تو خونه هم با عینک دودی
ژست های مَکُش مَرگِ من میگیرن عکس میندازن
.
.
دخترایی که برای عکس انداختن توهم ژست جسیکا آلبا دارن
.
.
اینایی که یه سلکشن از مکانهای برتر خونه دارن که عکس بگیرن،
عمدتا کنار گلدون درخت مصنوعیه
.
.
اینایی که جوری میرقصن انگار وظیفه سنگینی رو دوششونه
باید به نحو احسن انجام بدن
.
.
اینایی که توی همه چی ادعا دارن که بلدن
(کوبیدن میخ تو آسمون)
.
.
اینایی که خیلی دوس دارن مجلس رو دست بگیرن
دو نفر رو اسکل کنن بقیه تحت تاثیر زبون بازی اونا باشن
.
.
اینایی که از ایفون فقط عکس گرفتن جلو آینه رو بلدن
.
.
اینایی که یه گلچین از خواننده آه و ناله ای ها آماده میکنن
با پراید شکسته میرن تو خیابون ژست پاول واکر خدابیامرز میگیرن
.
.
اینایی که تو عکس چش گرد میکنن یا لب و لوچه و ابرو یهور میکنن
فک میکنن برگ برندهشونه غافل از اینکه دیگران پاپیون میکنن فقط
.
.
اینایی که یه چارتا آهنگ راگ و بلوز گوش میدن فک میکنن خیلی نظر کرده اجتماعن
.
.
اینایی که موقع پرداخت صورت حساب رستوران
دستشون موقع در آوردن پول گیر میکنه به آستر جیب
.
.
اینایی که میگن بیا بابا عابر دارم، عابر هست،
جان من بیا کارتمو بگیر حساب کن
.
.
اینایی که اصرار عجیبی دارن انگلیسی رو با لهجه حرف بزنن
و در نهایت آدمو توالت لازم میکنن
.
.
اینایی که بالاسرت وایمیسن تا فلششون رو سیف ریموو کنی
.
.
اینایی که یادت باشه من اولین کسی بودم که بهت تبریک گفتم و اینا
.
.
اینایی که دو نیم روز میرن باشگاه دمبل میزنن بعد جوری راه میرن که آرنولد نمیرفت
.
.
اینایی که از موفقیت خودشون اونقدر خوشحال نمیشن که از بدبختی دیگران
.
.
اینایی که به “چایی” حتما باید بگن “چای” وگرنه از گلوشون نمیره پایین
.
.
اینایی که معتقدن همه ادکلنا بوی صابون گنار میده
فقط واسه خودشون از رایحه توالت ناتالی پورتمنه
.
.
اینایی که هفت و نیم روز رفتن ترکیه اندازه 13 سال عکس رو میکنن از اونجا
.
.
اینایی که تا میرن دوبی اجالتا یه عکس با شلوارک توی صحرا میگیرن
.
.
این پسرایی که اصرار عجیبی دارن تیشرت تنگ بپوشن
در حالی که نیم متر پهلو از دو طرف میزنه بیرون
.
.
اون مگسان گِرد دُود که تا میرسن یه سیگار از پاکت ملت برمیدارن
میذارن لای لبای غنچه و بایه لبخند ملیح میگن چه خبرا؟
.
.
اینایی که تا بهت میرسن سیگارشون تموم شده
فلذا شما فاتحه کل بسته سیگار رو بخون
.
.
ژانر اون آویزونایی که سیگار همراشون نیست
چون سیگار رو ترک کردن ولی حالا یه نخ با رفیق حال میده
.
.
این مارلبورو قرمز که همزمان مظهر روشنفکری و سرمایه داری کامیهاست.
.
.
اینایی که سوزنشون گیر کرده رو چنتا آهنگ
تا بهشون بگی بابا چیه اینا میگن : خر چه داند قیمت نقل و نبات
.
.
ژانر اینایی که تا میرن لب دریا با شن اسمشون رو مینویسن عکس میگیرن
.
.
اینایی که با پودر و آمپول خودشون رو گنده کردن و موقع راه رفتن
بازوشونو چک میکنن که دم کرده و رگش زده باشه بیرون
.
.
اینایی که واسه کار و زندگی همه تز دارن
اما عملا تو زندگی خودشون پی پی کردن به چه غلظت
.
.
اینایی که تا جاشون رو میدن به پیرزن پیرمردا جوری نگا میکنن که انگار پدر پدرجد فردینن
.
.
اینایی که بچه گونه و غیر منطقی کل کل میکنن و جواب که نمیدی فکر میکنن پیروز شدن
.
.
ژانر اینایی که میگن اینا همش فیلمه، دستشون تو یک کاسه هست، گول نخورید
.
.
اونایی که اگه باباهه بهشون پول نرسونه باید کاسه گدایی دست بگیرن
بعد میان میگن آدم باید تو زندگیش هدف داشته باشه
.
.
ژانر این دماغ عملی هایی که ادا اطوارشون هم دستخوش تغییرات میشه
.
.
ژانر اینایی که از شدت بو نمیشه بهشون نزدیک بشی
اما سر سفره با لیوان کسی آب نمیخورن
.
.
این خز هنرجوهایی که فقط بلدن کیس ساز رو بندازن رو دوش راه برن تو پیادهرو ها
.
.
این کافینتا که وقتی میرفتی برای نتیجه کنکور پیششون، یه جوری میگفتن:
“تأمل بفرمایید…در حال Connect شدن هستیم …
باید Data بره تا نتیجهتون Forward شه.”
که انگار دارن آفیشل سایتِ CIA رو برامون هَک میکنن فیاللحظه.
.
.
این دخترا که پس از مانیکور و درست کردن ناخوناشون
یهو میزان تکون خوردن دستاشون 20 برابر میشه و تبدیل میشن به مجری اخبار ناشنوایان.
.
.
این مهین خانوما که میگن خواستگارایی در ابعاد “بهروز وثوقی” و “ناصر حجازی” داشتن
و به خاطر خریت رد کردن؛ خریتی که منتهی به ازدواج با “این لندهور” شد.
.
.
این خانوادهها که بعد عروسی و چند ساعت لمبوندنِ لا ینقطع
به محض ترکِ مجلس نسبت به سر بودنِ هر یک از زوجین و منوی غذا
به مدت یک هفته مناظره زنده میکنن
.
.
این سکوتِ وسط دید و بازدیدای عید که یهو 30 نفر با هم میرن رو سایلنت
بعد اون وسط همیشه یه رابین هود پیدا میشه که یک کاره میگه:
خب به لطف خدا الان کجا مشغولید؟
.
.
این شومن های تلویزیون که تو جشنا میگن:
استقلالیا دست بزنن ببینیم چقدرن…حالا پرسپولیسیا دست بزنن….
بعد یهو داد میزنن: حااالاااااا
طرفدارای تیم ملی دست بزنن… بزن بزن بزن بزن
.
.
این بدنساز گولاخا که وقتی میرن استخر دائم ماهیچههاشون رو منقبض میکنن
و از نگاه حیرت زدهی زیقّی ها فیدبک میگیرن.
بعضاً این فشار عضلانی به ایجاد حباب در آب و رفتن آبروی فرد مذکور منجر میشه.
.
.
اینا که کنار استخر حرکات موزون کششی میرن، کلاه شنا و عینک اسپیدو دارن
و خیلی حرفه ای و با طمأنینه سانت به سانتِ عضلاتشون رو ورز میدن.
همچین ژست میگیرن که میگی الانه که یارو با یه دایو از 6 متر طول استخر رو یه نفس طی کنه
اما مع الاسف میبینی نهایت هنرشون اینه که دماغ رو میگیرن، پاها رو جمع میکنن و تلپی میپرن تو آب.
.
.
این آرایشگاه زنونههای فسقلی که کلاً 4 در 4 هم نیستن
اما با تمام این اوصاف یه میز حتمن دم در دارن تا وقتی میری پیش آرایشگر
طرف خیلی لوند روال اداری رو گوشزد کنه و بهت بگه: “فیش گرفتی عزیزم؟ برو صندوق!”
.
.
این نامه نگاریهای دهه شصتی ها که فرد عاشق میداد بچه باسوادِ کلاس براش بنویسه
معمولاً هم با ایندست جملهها هم شروع میشد:
- به نام یگانه نوازنده گیتار قلبم/به نام تک سوار جاده عشق…
- لطفا هی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟ دلتنگی معنی ندارد…درد دارد…
- بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم…
.
.
اینایی که پس از ریدمان در آزمون و خروج از سالن امتحان، لحظهای مکث میکنن
خیره میشن به افق و اراده میکنن که ترم بعد جبران خواهند کرد.
اینا همونایین که معمولاً ترم بعد سفتتر می…
منبع: www.doostiha.ir